Μη Συνδεδεμενος Παρακαλώ συνδεθείτε ή εγγραφείτε

Τα σχέδιά μας..και τα σχέδια του Θεού

5 απαντήσεις

Πήγαινε κάτω  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 1]

costas_mech

costas_mech

Στην ζωή μας,νομίζω,πρέπει να έχουμε στόχους και όνειρα και να κάνουμε και κάποιου είδους προγραμματισμό.Νομίζω πως αυτός ο προγραμματισμός δεν πρέπει να γίνεται αποπνικτικός,νομίζω πωσ θα πρέπει να υποβάλλουμε ταπεινά τουσ στόχους μας δίχως να προσκολλούμαστε σε αυτούς,θα πρέπει να αφήνουμε και ένα περιθώριο και για τον Θεό και να είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε στην κάθε αλλαγή και να την δεχτούμε με υπομονή.
Υπάρχουν "αποτυχίες" που μετά απο λίγο καιρό φαντάζουν σαν τις μεγαλύτερες επιτυχίες.
Υπάρχουν ασθένειες που φέρνουν μια καταστροφή,εκ πρώτης όψεος,και που νομίζουμε πως "η ζωή μας" όπως την είχαμε φτιάξει στο μυαλό μας καταρρέει..
Όμως πρέπει να γίνει,πρέπει να συντριβούν τα είδωλα, η ιδιοτέλεια και η ματαιοδοξία που μας χαρακτηρίζει, για να διδαχθούμε πως θεμέλιο και κέντρο της ζωής μας,πρέπει και μπορεί να είναι, ο Χριστός!
Όταν όλα σπάνε καταλαβαίνεις ποιο είναι το ψεύτικο και ποιο το αληθινό.
Καταστάσεις που αρχικα τις εκλαμβάνουμε ως κατάρες αποδυκνείονται οι μεγαλύτερες ευλογίες!
Πόρτες κλείνουν και ταυτόχρονα άλλοι ορίζοντες,που δεν έχουμε ποτε μας φανταστεί,ανοίγουν...
Ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά,ας είμαστε σε εγρήγορση,ας σιωπούμε υπομένοντας και ας υπομένουμε σιωπώντας.
Έτσι ελπίζω να διακρίνουμε το χέρι Του στην ζωή μας και να μην Του γυρίσουμε την πλάτη.Ας μην κάνουμε σαν τα μωρα παιδιά που κλαψουρίζουν και πεισμώνουν για να γίνει το δικό τους.
Χρηστός ο Κύριος και η τραπεζα πλήρης αγαθών!
Ας αγωνιστούμε με φιλότιμη προσπάθεια και ας περιμένουμε..."ο Κύριος οίδε".

Θα ήθελα πολύ να με στηρίξετε στις παραπάνω σκέψεις.

sakissab

sakissab

Κώστα, πολύ όμορφες σκέψεις μοιράστηκες μαζί μας και πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να τα έχουμε όλα αυτά υπ' όψιν μας.
Ο μακαριστός π. Παΐσιος έλεγε ότι: "Ο Θεός μας δείχνει ένα μικρό μέρος της Κόλασης εδώ στην επίγεια ζωή για να καταλάβουμε πόσο φρικτό είναι το μαρτύριο της Κολάσεως" Ομοίως παρομοίαζε τον Παράδεισο. "Ο Θεός μας δίνει εδώ το γλειφιτζούρι για να καταλάβουμε ότι το αληθινό "ζαχαροπλαστείο" είναι στην άλλη ζωή, ο Παράδεισος.
Είναι πάρα πολύ όμορφο αυτό που λες για το ότι πρέπει να υπομένουμε με σιωπή και να σιωπούμε υπομένοντας! Προσωπικά, όταν κάτι πάει άσχημα στη ζωή μου, παραπονιέμαι και γκρινιάζω σαν τα μωρά παιδιά. Είτε είναι σημαντικό είτε όχι. Η υπομονή και η προσευχή θα μας βοηθήσουν να ανταπεξέλθουμε στον αγώνα μας. Ένα σκληρό αγώνα ομολογουμένως... Πόσο άγια είναι αυτή η κίνηση! Υπομένω τις δοκιμασίες μέσω των οποίων με "τεστάρει" ο Θεός με προσευχή και αγάπη. Συμβαίνει κάτι άσχημο στη ζωή μου; "Κύριε ελέησον" "Δόξα σοι ο Θεός".
Ξέρει σίγουρα κάτι παραπάνω ο Θεός. Πάντα το λέμε. Το εννοούμε όμως; Συμβαίνει μια άσχημη κατάσταση (πόνος, αρρώστια, θάνατος, θλίψη κ.τ.λ.) και αμέσως διαμαρτυρόμαστε. Ανθρπώπινο θα πει κάποιος. Ο ανθρώπινος πόνος θα μας "βγει" στο θάνατο ενός συγγενικού μας προσώπου (ή οποιουδήποτε άλλου αδερφού μας), θα "εξωτερικευτεί" σε περιπτώσεις ασθένιας (είτε δική μας είτε άλλου αδερφού μας), θα εμφανιστεί όταν μας πληγώσει άσχημα ένας αδερφός μας. Πρέπει όμως να τον παραμερίσουμε. Όσο μπορούμε... Είναι πολύ άγιο και θεϊκό αυτό. Να παραμερίσεις τις δικιές σου επιθυμίες και "αρρώστιες" για να είσαι σε θέση να "διαμαρτυρηθείς". Να κοιτάξεις μέσα σου και να δεις ποιος μιλάει τώρα; Ο εαυτός μου; Ο άρρωστος εαυτός μου; Η αμαρτωλή καρδιά μου; Η άθλια ψυχή μου;
Κατά αυτό τον τρόπο θα καταφέρουμε να πλησιάσουμε όσο γίνεται περισσότερο στην Αγάπη του Χριστού και θα έρθουμε πιο κοντά στην Αγκαλιά του Μεγαλοδύναμου.

socrates13

socrates13
Admin

Ο ανθρώπινος νους δουλεύει σε υψηλές ταχύτητες, και μέσα στις δραστηριότητές του είναι και ο προγραμματισμός. Τίποτα δεν είναι έργο, εξ' ολοκλήρου, του Θεού και τίποτα του ανθρώπου στη ζωή μας. Πάντα πρέπει να έχουμε κατά νου το θέλημα του Θεού, όταν σχεδιάζουμε κάτι. Πολλές φορές, όταν κάτι που σκεφτόμαστε, δεν είναι καλό για εμάς, ο Θεός επεμβαίνει για να μάς βοηθήσει και να μάς δείξει τον δρόμο. Πολλές φορές, ο τρόπος είναι επώδυνος, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να επανέλθουμε στον δρόμο που χάραξε Εκείνος για μας...Μέχρι να αντιληφθούμε το ωφέλιμο της "καταστροφής" που μας βρήκε, είμαστε ικανοί να τα βάλουμε με τον Θεό και να τον κατηγορούμε. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν κινούνται τα πάντα γύρω από εμάς, αλλά ότι είμαστε μέρος ενός συνόλου. Άρα, δεν μπορεί να γίνεται πάντα το δικό μας. Κάποια στιγμή, θα καταλάβουμε πόσο μάς επηρέασε ο εγωισμός μας και γκρινιάξαμε και θα ζητούμε από τον Θεό να μας συγχωρέσει την αδυναμία της κατανόησης του Σχεδίου Του. Καλό θα είναι, την επόμενη φορά που θα κατηγορήσουμε τον Θεό για κάτι που δεν μας "βγήκε", να σκεφτόμαστε τι δεν κάναμε σωστά, κι αν δεν βρίσκουμε κάτι, να λέμε: "Ξέρει ο Θεός και όλα θα πάνε κατ' ευχήν!"

nasia

nasia

Θεωρώ οτι γινομαστε ολιγόπιστοι με το να διαμαρτυρόμαστε με καθε δυσκολη κατασταση που μας συμβαινει!!Ο Θεός ξερει ποιόν δοκιμαζει και γιατι τον δοκιμαζει!!Λες και βγαζουμε κατι οταν απορουμε:"γιατι να συμβει σε μενα?","σε τι εφταιξα?" ενω θα ηταν πολυ ομορφο και παρηγορο να πουμε:"να'ναι ευλογημενο"!!!Ο Θεος που μας αγαπαει και θελει το καλο μας,μας φερνει αντιμετωπους με διαφορες γλυκες δοκιμασιες προκειμενου να γινουμε καλυτεροι,να ερθουμε περισσοτερο κοντα Του!!!Πραγμα το οποιο, θα επρεπε να μας κανει να χαιρομαστε οταν δοκιμαζομαστε!!!Εξάλλου,Εκείνος ξερει τί μπορει να αντεξει ο καθενας μας και μεχρι ποιο σημειο.οπότε πραττει αναλογως δίνοντας στον καθενα μας οσα μπορει να αντεξει!!!Το νοημα της φρασης"καθε εμποδιο για καλο"ειναι τοσο ουσιαστικο και περικλειει ολα τα ανωτερω!!Όταν χαλασει κατι απο τα σχεδια μας ή συμβει οτιδηποτε,ειτε χαρουμενο γεγονος ειτε λυπητερο, σιγουρα υπαρχει λογος!!Οπωσδηποτε εκεινη τη στιγμη,σκεφτόμενοι με το συναισθημα και οχι με την λογική, ειναι δυσκολο να το πιστεψουμε,να το καταλαβουμε αλλα μετα απο καποιο χρονικο διαστημα συνειδητοποιούμε γιατι ο Θεος μας εστειλε αυτη τη δοκιμασια και τον ευχαριστουμε!!

socrates13

socrates13
Admin

Ένας ασκητής βλέποντας την αδικία πού υπάρχει στον κόσμο προσευχόταν στο Θεό και του ζητούσε να του αποκαλύψει το λόγο που δίκαιοι και ευλαβείς άνθρωποι δυστυχούν και βασανίζονται άδικα, ενώ άδικοι και αμαρτωλοί πλουτίζουν και αναπαύονται.
Ενώ προσευχόταν ο ασκητής να του αποκαλύψει ο Θεός το μυστήριο, άκουσε φωνή που του έλεγε:
- Μη ζητάς εκείνα που δε φτάνει ο νους σου και η δύναμη της γνώσης σου.
Ούτε να ερευνάς τα απόκρυφα, γιατί τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος.
Αλλά, επειδή ζήτησες να μάθεις, κατέβα στον κόσμο και κάθισε σ' ένα μέρος και πρόσεχε αυτά που θα δεις, για να καταλάβεις από τη μικρή αυτή δοκιμή, ένα μικρό μέρος από τις κρίσεις του Θεού.
Θα γνωρίσεις τότε ότι είναι ανεξερεύνητη και ανεξιχνίαστη η προνοητική διακυβέρνηση του Θεού για όλα.
Ο γέροντας, όταν τ' άκουσε αυτά, κατέβηκε με πολλή προσοχή στον κόσμο κι έφτασε σ' ένα λιβάδι που το διέσχιζε ένας πολυσύχναστος δρόμος.
Εκεί κοντά ήταν μία βρύση κι ένα γέρικο δέντρο, στην κουφάλα του οποίου μπήκε ο γέροντας και κρύφτηκε καλά.
Μετά από λίγο πέρασε ένας πλούσιος πάνω στο άλογό του. Σταμάτησε για λίγο στη βρύση, για να πιει νερό και να ξεκουραστεί.
Αφού ξεδίψασε, έβγαλε από την τσέπη του ένα πουγκί με εκατό φλουριά και τα μετρούσε.
Όταν τελείωσε το μέτρημα, θέλησε πάλι να τα βάλει στη θέση τους. Χωρίς όμως να το καταλάβει, το πουγκί έπεσε στα χόρτα.
Έφαγε, ξεκουράστηκε, κοιμήθηκε και μετά καβαλίκεψε το άλογο κι έφυγε χωρίς ν' αντιληφθεί τίποτα για τα φλουριά.
Μετά από λίγο ήρθε άλλος περαστικός στη βρύση, βρήκε το πουγκί με τα φλουριά, το πήρε κι έφυγε τρέχοντας μέσ' απ' τα χωράφια.
Πέρασε λίγη ώρα και φάνηκε άλλος περαστικός. Κουρασμένος, όπως ήταν, σταμάτησε κι αυτός στη βρύση, πήρε λίγο νεράκι, έβγαλε και λίγο ψωμάκι από ένα μαντήλι και κάθισε να φάει.
Την ώρα, που ο φτωχός εκείνος έτρωγε, φάνηκε ο πλούσιος καβαλάρης εξαγριωμένος, με αλλοιωμένο το πρόσωπο από οργή, και όρμισε επάνω του.
Με θυμό φώναζε να του δώσει τα φλουριά του. Ο φτωχός, μη έχοντας ιδέα για τα φλουριά, διαβεβαίωνε με όρκους πως δεν είδε τέτοιο πράγμα.
Εκείνος όμως, όπως ήταν θυμωμένος, άρχισε να τον δέρνει και να τον χτυπά, μέχρι που τον θανάτωσε.
Έψαξε μετά όλα τα ρούχα του φτωχού, δεν βρήκε τίποτα και έφυγε λυπημένος.
Ο γέροντας εκείνος τα έβλεπε όλα αυτά μέσα άπ' την κουφάλα και θαύμαζε.
Λυπόταν πολύ κι έκλαιγε για τον άδικο φόνο που είδε και προσευχόμενος στον Κύριο, έλεγε:
Κύριε, τι σημαίνει αυτό το θέλημά Σου; Γνώρισε μου, Σε παρακαλώ, πώς υπομένει η αγαθότητα Σου τέτοια αδικία.
Άλλος έχασε τα φλουριά, άλλος τα βρήκε κι άλλος άδικα φονεύθηκε!


Ενώ ο γέροντας προσευχόταν με δάκρυα, κατέβηκε ο Άγγελος Κυρίου και του είπε:

Μη λυπάσαι, γέροντα, ούτε να σου κακοφαίνεται και να νομίζεις ότι όλα αυτά γίνονται τάχα χωρίς θέλημα Θεού.
Αλλά άπ' αυτά πού συμβαίνουν, άλλα γίνονται κατά παραχώρηση, άλλα για παίδευση κι άλλα κατά οικονομία.

Άκουσε λοιπόν:

Αυτός που έχασε τα φλουριά είναι γείτονας εκείνου που τα βρήκε.
Ο τελευταίος είχε ένα περιβόλι αξίας εκατό φλουριών. Ο πλούσιος, επειδή ήταν πλεονέκτης, τον εξανάγκασε να του το δώσει για πενήντα φλουριά.
Ο φτωχός εκείνος, μη έχοντας τι να κάνει, παρακαλούσε το Θεό να κάνει την εκδίκηση. Γι' αυτό και οικονόμησε ο Θεός και του τα έδωσε διπλά.
Εκείνος, πάλι, ο φτωχός, ο κουρασμένος, που δεν βρήκε τίποτα και φονεύτηκε άδικα, είχε κάνει μια φορά φόνο.
Μετανόησε όμως ειλικρινά και σ' όλη την υπόλοιπη ζωή του τα έργα του ήταν χριστιανικά και θεάρεστα.
Διαρκώς παρακαλούσε το Θεό να τον συγχωρέσει για το φόνο που διέπραξε και συνήθιζε να λέει:
«Θεέ μου, τέτοιο θάνατο πού έδωσα, ίδιο να μου δώσεις!».
Βέβαια, ο Κύριός μας τον είχε συγχωρέσει από την πρώτη στιγμή πού εκδήλωσε τη μετάνοιά του.
Συγκινήθηκε όμως ιδιαίτερα από το φιλότιμο του παιδιού του, το οποίο όχι μόνο φρόντιζε για την τήρηση των εντολών του, αλλά ήθελε και να πληρώσει για το παλιό του φταίξιμο.
Έτσι δεν του χάλασε το χατίρι, επέτρεψε να πεθάνει με βίαιο τρόπο - όπως του το είχε ζητήσει - και το πήρε κοντά Του, χαρίζοντας του μάλιστα και λαμπρό στεφάνι γι' αυτό του το φιλότιμο!
Ο άλλος, τέλος, ο πλεονέκτης, που έχασε τα φλουριά κι έκανε το φόνο, θα κολαζόταν για την πλεονεξία και τη φιλαργυρία του.
Τον άφησε λοιπόν ο Θεός να πέσει στο αμάρτημα του φόνου για να πονέσει η ψυχή του και να έρθει σε μετάνοια.
Με την αφορμή αυτή αφήνει τώρα τον κόσμο και πάει να γίνει καλόγερος!
Λοιπόν, πού, σε ποια περίπτωση, βλέπεις να ήταν άδικος ή σκληρός και άπονος ο Θεός;
Γι' αυτό στο εξής να μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, γιατί Εκείνος τις κάνει δίκαια και όπως ξέρει, ενώ εσύ τις περνάς για άδικες.
Γνώριζε επίσης ότι και πολλά άλλα γίνονται στον κόσμο με το θέλημα του Θεού για λόγους που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν.
Κι έτσι το σωστό είναι να λέει ο καθένας:


«Δίκαιος ει Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.»

Χριστιάνα

Χριστιάνα

Θα ήθελα κι εγώ να συμπληρώσω αυτό το θέμα με ένα κομμάτι από τα όμορφα λόγια της Γερόντισσας Γαβριηλίας για το Σχέδιο του Θεού στη ζωή μας:

Γ.Γ:Κάποιος παραπονιόταν ότι δέχεται αδικίες, κι αναρωτιόταν γιατί ο φτωχός να είναι φτωχός, γιατί ο ένας έτσι κι ο άλλος αλλοιώς, γιατί τα πολλά να τα 'χουν μερικοί κι οι άλλοι όχι... Και μια μέρα είδε ένα όραμα. Τον Πανάγαθο Θεό, ψηλά στον Ουρανό, με ένα τελλάρο μπροστά Του, όπου κένταγε τις ζωές όλων μας. Είδε κι εμάς τους ανθρώπους κάτω στη Γη, να βλέπουμε μόνο τα ξέφτια που κρέμονταν και να μην μπορούμε να δούμε το θαυμάσιο Κέντημα του Θεού. Αλλά ούτε και να το καταλάβουμε... Τι ωραίο! Έτσι είναι. Μόνο όταν θα πάμε Εκεί, θα θαυμάσουμε το Σχέδιο του Θεού στη ζωή μας! Γι' αυτό στεναχωριόμαστε. Γιατί βλέπουμε μόνο την ανάποδη του Κεντήματος...

Επιστροφή στην κορυφή  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 1]

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης

 

(0)