Στην ζωή μας,νομίζω,πρέπει να έχουμε στόχους και όνειρα και να κάνουμε και κάποιου είδους προγραμματισμό.Νομίζω πως αυτός ο προγραμματισμός δεν πρέπει να γίνεται αποπνικτικός,νομίζω πωσ θα πρέπει να υποβάλλουμε ταπεινά τουσ στόχους μας δίχως να προσκολλούμαστε σε αυτούς,θα πρέπει να αφήνουμε και ένα περιθώριο και για τον Θεό και να είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε στην κάθε αλλαγή και να την δεχτούμε με υπομονή.
Υπάρχουν "αποτυχίες" που μετά απο λίγο καιρό φαντάζουν σαν τις μεγαλύτερες επιτυχίες.
Υπάρχουν ασθένειες που φέρνουν μια καταστροφή,εκ πρώτης όψεος,και που νομίζουμε πως "η ζωή μας" όπως την είχαμε φτιάξει στο μυαλό μας καταρρέει..
Όμως πρέπει να γίνει,πρέπει να συντριβούν τα είδωλα, η ιδιοτέλεια και η ματαιοδοξία που μας χαρακτηρίζει, για να διδαχθούμε πως θεμέλιο και κέντρο της ζωής μας,πρέπει και μπορεί να είναι, ο Χριστός!
Όταν όλα σπάνε καταλαβαίνεις ποιο είναι το ψεύτικο και ποιο το αληθινό.
Καταστάσεις που αρχικα τις εκλαμβάνουμε ως κατάρες αποδυκνείονται οι μεγαλύτερες ευλογίες!
Πόρτες κλείνουν και ταυτόχρονα άλλοι ορίζοντες,που δεν έχουμε ποτε μας φανταστεί,ανοίγουν...
Ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά,ας είμαστε σε εγρήγορση,ας σιωπούμε υπομένοντας και ας υπομένουμε σιωπώντας.
Έτσι ελπίζω να διακρίνουμε το χέρι Του στην ζωή μας και να μην Του γυρίσουμε την πλάτη.Ας μην κάνουμε σαν τα μωρα παιδιά που κλαψουρίζουν και πεισμώνουν για να γίνει το δικό τους.
Χρηστός ο Κύριος και η τραπεζα πλήρης αγαθών!
Ας αγωνιστούμε με φιλότιμη προσπάθεια και ας περιμένουμε..."ο Κύριος οίδε".
Θα ήθελα πολύ να με στηρίξετε στις παραπάνω σκέψεις.
Υπάρχουν "αποτυχίες" που μετά απο λίγο καιρό φαντάζουν σαν τις μεγαλύτερες επιτυχίες.
Υπάρχουν ασθένειες που φέρνουν μια καταστροφή,εκ πρώτης όψεος,και που νομίζουμε πως "η ζωή μας" όπως την είχαμε φτιάξει στο μυαλό μας καταρρέει..
Όμως πρέπει να γίνει,πρέπει να συντριβούν τα είδωλα, η ιδιοτέλεια και η ματαιοδοξία που μας χαρακτηρίζει, για να διδαχθούμε πως θεμέλιο και κέντρο της ζωής μας,πρέπει και μπορεί να είναι, ο Χριστός!
Όταν όλα σπάνε καταλαβαίνεις ποιο είναι το ψεύτικο και ποιο το αληθινό.
Καταστάσεις που αρχικα τις εκλαμβάνουμε ως κατάρες αποδυκνείονται οι μεγαλύτερες ευλογίες!
Πόρτες κλείνουν και ταυτόχρονα άλλοι ορίζοντες,που δεν έχουμε ποτε μας φανταστεί,ανοίγουν...
Ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά,ας είμαστε σε εγρήγορση,ας σιωπούμε υπομένοντας και ας υπομένουμε σιωπώντας.
Έτσι ελπίζω να διακρίνουμε το χέρι Του στην ζωή μας και να μην Του γυρίσουμε την πλάτη.Ας μην κάνουμε σαν τα μωρα παιδιά που κλαψουρίζουν και πεισμώνουν για να γίνει το δικό τους.
Χρηστός ο Κύριος και η τραπεζα πλήρης αγαθών!
Ας αγωνιστούμε με φιλότιμη προσπάθεια και ας περιμένουμε..."ο Κύριος οίδε".
Θα ήθελα πολύ να με στηρίξετε στις παραπάνω σκέψεις.